สารภาพบาปว่าเป็นแฟนตัวยงของวงโน๊ตตัวดำนี้ตั้งแต่สมัยฟังจาก real player (ยังมีคนรู้จักไหม?) บนเว็บรวมศิลปินต่างประเทศเว็บหนึ่งเมื่อสิบปีกว่าๆมาแล้ว แต่ดันไม่ได้ฟังงานชุดนี้เมื่อปีที่แล้วแบบจริงจัง! จำได้ว่าฟังแค่ 2 ซิงเกิ้ลแล้วก็ขึ้นไทม์แมชชีนมาปี 2020 เลย
The Black Keys รวมตัวกันที่ Akron, Ohio โดยมี Dan Auerbach กีตาร์และร้องนำ สมทบกับ Patrick Carney ตีกลอง เปิดตัวด้วย EP. ฺThe Big Come Up ที่เป็นบลูส์ร็อคที่สุดแสนจะสาก ดิบ แต่ติดหูและเดือดใช้ได้ทีเดียว
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Big_Come_Up
กลมกล่อม ฟังง่าย สุขุมเรียบร้อยแล้ว แน่นอนว่าสำเนียงแบบบลูส์ร็อคก็ยังแทรกเข้ามาในทุกๆเพลงทั้งช้า เร็ว แต่การเพิ่มเสียงประสาน เมโลดี้ที่สวย (อย่างในเพลง Walk across the water) ก็ทำให้อัลบั้มนี้กลมและนิ่มนวลขึ้น เหมือนคล้ายๆกับการกัดขนมปังอบในเตาที่ด้านนอกกรอบ รสแห้งปนกระด้างนิดๆเป็นสัมผัสแรก ก่อนเข้าไปสัมผัสเนื้อด้านในเป็นรสชาติและสัมผัสลำดับถัดมา
เปิดด้วย Shine a little light ริฟฟ์แบบที่คุ้นเคย เสียงของแดนยังเอกลักษณ์เหมือนเคย ต่อด้วย eagles bird เน้นริทึ่มเด่นชัด ริฟฟ์ที่ล้อๆไปกับ lonely boy ผสมกับงานเก่าๆบางๆ ติดหูตามระเบียบ, Lo-Hi ตัดมาเป็นซิงเกิ้ลที่ฟังแล้วก็ตามมาตรฐานเพลงของคณะนี้ ขายด้วย แต่ก็คงจุดยืนไว้ ผสมผสานความเป็น ยูโร-ดิสโก้ ในหลายๆเพลง (เป็นเอกลักษณ์ในงานชุดหลังๆ)
โดยรวมก็เป็นงานที่ฟังเพลินๆ เหมาะกับคนที่เป็นแฟนอยู่แล้ว หรือเริ่มฟังจากชุดนี้ก็อาจจะชอบได้ไม่ยาก ขับรถไปเรื่อยๆ ฟังได้โดยไม่ต้องกดข้ามมากนัก มีแค่บางช่วงที่กด 55 อย่าไปเทียบกับงานชุดเก่า เพราะเวลาเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยน
ฟังดี เพลินๆ สากน้อยลง ละมุมละไม และลงตัวแบบมันส์ๆ ยังไงก็รัก The Black Keys อะนะ
PS. เกิดเหตุการณ์ประท้วงจากกรณีของ Death of George Floyd และทางวงก็ได้โพสท์ภาพสีดำบน status เลยเป็นที่มาของการทำเว็บตอนนี้
